Z racji braku pełnych materiałów źródłowych nie można dokładnie ustalić czasu powstania zboru ewangelickiego w Wiśle. Zgodnie z prawdą historyczną, w drugiej połowie XVI wieku na terenie Wisły  mieszkało już kilkunastu osadników wyznania ewangelickiego. Osadnicy ci otoczeni byli opieką duszpasterską przez wędrownych kaznodziei ewangelickich. Po zainstalowaniu się w swoich siedzibach, rozrzuconych po stokach górskich, osadnicy przystąpili do budowy kościoła.Najstarsza księga gruntowa Wisły, która  zawiera akt kupna z dnia 23 czerwca 1644 roku, podaje, iż zakupiony grunt  ciągnął się ”poniżej kościoła” . Znaczy to , że przed 1644 rokiem  w  Wiśle na pewno już istniał kościół, ale nie wiadomo od jak dawna. Ks. dr A. Wantuła po wnikliwych badaniach  podaje na podstawie dokumentów katolickich, że był  to pierwszy i jedyny kościół w Wiśle, wybudowany przez ludność ewangelicką pod koniec XVI wieku, w czasach gdy  reformacja  na Śląsku Cieszyńskim  czyniła największe postępy.
Trudno dostępna ze względu na położenie w górach i niezbyt jeszcze wówczas liczna osada nie mogła zapewnić warunków materialnych księdzu, który sprawowałby w Wiśle stałą służbę duszpasterską. Ale starszyzna osady postarała się o to, by do Wisły przyjeżdżali księża, którzy w kościele odprawili nabożeństwa połączone z Komunią Świętą, udzielali chrztów i ślubów. Jednakże w roku 1654 z rozkazu cesarskiego zamknięto 50 kościołów ewangelickich i zabroniono ewangelikom odprawiania nabożeństw według ich obrządku. Kościół w Wiśle nie został w tym czasie zamknięty ze względu na trudniej dostępne położenie osady. Z pewnością w niezamkniętym kościele nadal wypełniano posługi religijne, ponieważ w owym czasie nikt nie interesował się Wisłą. Przypomniano sobie o niej dopiero w roku 1698, gdy częściej zaczęli pojawiać się w Wiśle urzędnicy kameralni w celu zbierania podatków gruntowych. Kościół zamknięto i odebrano ewangelikom. Od tego czasu ludność ewangelicka zbierał się na nabożeństwach potajemnie w górach i nad potokami, dokąd przychodzili księża słowaccy. Miejsc takich było w Wiśle kilka, m.in. na Szymkowie (góra Bukowa) i w Malince (w jaskiniach w pobliżu Malinowskiej skały). W takich warunkach kształtowało się życie religijne Wisły w latach 1654 – 1782.
W roku 1707 ewangelicy na cieszyńskiem doczekali się zmian. Król Karol XII wyjednał dla nich u cesarza Józefa I zezwolenie na  wybudowanie ewangelickiego kościoła za murami  miasta  Cieszyna.  W związku z budową tego kościoła ewangelickie wioski beskidzkie zadeklarowały pomoc w budowie. Od roku 1709 wiślanie korzystali z posług religijnych w zborze cieszyńskim. Wszelkie inne ograniczenia obowiązywały  nadal. Ewangelicy ciągle byli narażeni na przykrości ze strony Kościoła  Katolickiego. Kres temu położył Patent Tolerancyjny ogłoszony przez cesarza Józefa II 13 października  1781 roku. Patent ten wprowadzony został w Księstwie Cieszyńskim cyrkularnym rozporządzeniem z 30 marca 1782 roku  przez c.k. rząd w Opawie i zezwolił ewangelikom wyznawać swą wiarę i budować domy modlitwy. Ludność Wisły zjednoczyła się w jedną  zwartą  społeczność w celu  ukonstytuowania  się w  ewangelicki  zbór. Natychmiast zgłoszono 231 rodzin, by uzyskać zezwolenie na budowę  kościoła, ponieważ zabrane w 1654 roku świątynia i cmentarz nie zostały zwrócone.