Nieistniejący już zbudowany w roku 1782 drewniany dom modlitwy otrzymał organy w 1794 r., jednak nie wiadomo kto je zbudował oraz jaka była ich dyspozycja.Wiadomo natomiast, że zostały zakupione z inicjatywy ks.Andrzeja Lehockiego.Organy te zostały przeniesione do nowo wybudowanego kościoła (obecnego) w 1838 r. Wiadomo, że grano na nich przy pomocy kalikowania – tzn. pompowania powietrza do miecha za pomocą dźwigni nożnych, oraz że traktura tego instrumentu działała dosyć ciężko. Proces zakupu nowych organów rozpoczął się w roku 1875 na wniosek proboszcza parafii, ks. Gustawa Kupferschmitta. Odpowiedzialny za realizację inwestycji organomistrz Jan Hauke okazał się niestety człowiekiem trudnym do współpracy. Po dosyć burzliwych sytuacjach, takich jak próba zerwania i napisania nowej umowy po roku pracy, organy zostały ostatecznie przez niego zamontowane w roku 1878. Koszt inwestycji wyniósł 5000 florenów za same organy oraz 4100 florenów za ich montaż. Poświęcenia dokonał ks.Teodor Hause dnia 29 czerwca 1878 roku. Stare organy sprzedane zostały parafii w Starych Hamrach już w roku 1877 za symboliczną sumę 150 florenów. Nowe organy okazały się jednak mało solidne. W ciągu całej swojej eksploatacji były wielokrotnie naprawiane i modyfikowane. W roku 1906 próbę ich naprawy podjął znany organmistrz z Nowego Jiczina – Karl Neusser. Kolejne zabiegi o charakterze naprawczym przeprowadzano jeszcze w latach 30’ i 40’ XX wieku, a w roku 1935 zamontowano w nich napęd elektryczny. Pomimo wszelkich starań w organach stwierdzono zużycie traktury oraz niesprawność niektórych głosów.W roku 1941, za kadencji ks. Karola Urbanke, postanowiono zamówić organy w firmie Sauer we Frankfurcie nad Odrą. Na ten cel wpłacono zadatek w wysokości 9000 RM. Po otrzymaniu organów należało wpłacić jeszcze 7000 RM, jednak z powodu wojny plany te nie zostały zrealizowane. Zmiany kadrowe w firmie Sauer oraz chaos administracyjny, który nastał po zakończeniu działań wojennych, uniemożliwiły realizację umowy jak i odwołanie się do sądu w celu uzyskania pomocy w zaistniałej sytuacji. Ostatecznie Parafia zdecydowała się na inną drogę: zwróciła się ona do Urzędu do Spraw Wyznań o pozwolenie na sprowadzenie organów z któregoś z nieczynnych kościołów na Ziemiach Odzyskanych. Cel ten udało się osiągnąć dopiero pod koniec lat 50’.